Poszukiwanie odpowiedzi na to pytanie zajmuje całe rzesze naukowców i praktyków biznesu, czego dowodem są liczne badania i opracowania, kształtujące nowoczesne trendy w zakresie efektywnego przywództwa. Ja chciałbym podzielić się z Państwem swoimi obserwacjami i przemyśleniami w tym obszarze, płynącymi z praktyki zarządzania.
Paweł Rolewski
Odpowiedź na pytanie postawione w tytule artykułu wydaje się prowokująco oczywista – trzeba być przywódcą skutecznym, czyli przywódcą osiągającym zamierzone cele.
Moim zdaniem w dłuższej perspektywie, organizacje, które osiągają zamierzone cele i ciągle się rozwijają, zawdzięczają swój sukces przywódcom, łączącym umiejętności bycia liderem i menedżerem oraz dostosowującym styl przywództwa to bieżącej sytuacji i potrzeb (w tym poziomu rozwoju pracowników).
Wśród umiejętności menedżerskich wymienić można:
- koncentrację na zadaniu (koncentracja na szczegółach operacyjnych),
- planowanie i organizację działań wokół zadania,
- budowanie porządku organizacyjnego i dyscypliny operacyjnej,
- nadzorowanie realizacji zadań/kontrolowanie osiągniętych wyników
- motywowanie podwładnych w sposób transakcyjny - czyli: odniesiesz mierzalną korzyść, jeśli osiągniesz zadany cel.
Podstawą relacji menedżera z podwładnymi jest podporządkowanie, oparte na formalnej strukturze.
Z kolei lidera cechują umiejętności:
- wykreowania wizji i wytyczania kierunków działań służących do ich realizacji,
- pozyskania innych do realizacji wizji (komunikacja),
- gotowość do podejmowania ryzyka zmiany,
- koncentracji na ludziach tworzących organizację i ciągłym rozwoju kultury operacyjnej opartej na zdefiniowanych wartościach (postrzeganie pracowników, jako kluczowego potencjału przedsiębiorstwa oraz kultury organizacyjnej, jako „napędu” organizacji, decydującego o efektywności podejmowanych działań), poprzez budowanie zobowiązań, inspirowanie do proaktywnego podejścia do realizacji zadań, zapewnienie wsparcia przy realizacji zadań oraz wyznaczanie standardów postępowania własną postawą (demonstrowanie zaangażowania i bycie wzorem - tzw. „odczuwalne przywództwo”).
Lider potrafi umiejętnie wpływać na ludzi dzięki rozwiniętej inteligencji emocjonalnej (okazywanie empatii) i angażować ich, bez konieczności opierania relacji o formalne struktury, co sprzyja pracy zespołowej (efektywnym działaniom zespołów interdyscyplinarnych) i twórczemu podejściu w poszukiwaniu optymalnych rozwiązań.
Odnosząc się do typowej struktury organizacyjnej można stwierdzić, że cechy lidera są pożądane na najwyższym poziomie zarządczym, a o dalszym sukcesie organizacji decydują umiejętności menedżerskie kolejnych poziomów kierowniczych. Jednak najbardziej efektywne organizacje, stawiające na ciągłe doskonalenie i zrównoważony rozwój, cechują się kulturą promującą postawę lidera na każdym poziomie organizacyjnym, co wspiera pracą nad zmianą postaw i przekonań, wpływających na zachowania (m.in. poczuciem odpowiedzialności za dany obszar).
Przeanalizujmy to zagadnienie przy użyciu Krzywej Wzrostu DuPont Bradley’aTM, ilustrującej powiązanie zdolności organizacji do skutecznej redukcji ryzyk i generowania wartości i etapem jej rozwoju:
DZIĘKUJEMY ŻE JESTEŚ Z NAMI!
Zainteresował Cię ten artykuł?
Podziel się nim ze znajomymi !
