Blog

Wkrótce zostaną opublikowane nowe normy dotyczące wózków jezdniowych (takich jak wózki widłowe i wózki paletowe). Co w tym wyjątkowego? Otóż z tego względu, że nie udało się osiągnąć porozumienia na poziomie międzynarodowym, do normy podstawowej i uzupełnień dodano dwie części zawierające różne ustalenia, które będą mają zastosowanie w zależności od regionu. W części dotyczącej Europy zwrócono szczególną uwagę, aby jej zapisy nie były w sprzeczności z zapisami dyrektyw europejskich.

Dr Michael Thierbach

Cierpliwość popłaca. Przykładem na to jest nowa seria norm międzynarodowych ISO 3691 "Wózki jezdniowe - wymagania dotyczące bezpieczeństwa i weryfikacja". Po latach dyskusji i opracowaniu wielu projektów, seria ta zostanie opublikowana w pierwszej połowie 2010 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W ten sposób zastąpi wcześniejsze normy europejskie z tego obszaru (takie jak EN 1726 - bezpieczeństwo wózków jezdniowych").

Podejście globalne

Zamiar stworzenia przez ISO jednorodnej, światowej normy dla wózków jezdniowych nie po-wiódł się ze względu na nie dające się pogodzić wymagania z Europy, Stanów Zjednoczonych, Japonii i Australii. Rozwiązaniem było określenie wymagań na poziomie regionalnym. Aby włączyć normy ISO do europejskiego zespołu norm, a w szczególności aby zapewnić harmonizację z dyrektywą maszynową, seria ta ma naturę modułową, zgodnie z wytycznymi CEN o szerokim zastosowaniu 1 : do tekstu głównego normy EN ISO dodano specyfikacje techniczne, które mają zastosowanie na poziomie regionalnym. Przedsięwzięto takie kroki, aby zapewnić, że wszystkie urządzenia produkowane zgodnie z zaleceniami normy spełniały wymagania odpowiednich dyrektyw europejskich.
Seria norm ISO składa się z ośmiu części. Cześć 1 ma formę normy podstawowej i zawiera zapisy dotyczące projektowania większości typów wózków jezdniowych. Części 2, 4, 5 oraz 6 dotyczą szczególnych rodzajów wózków, takich jak wózki pchane przez operatora pieszego czy wózki bez operatora. Część 3 zawiera uzupełniające wymagania do Części 1, które mają zastosowanie szczególnie w przypadku wózków z operatorem podnoszonym wraz z ładunkiem.
Aby seria norm mogła zostać opublikowana, wymagania w przypadku których ekspertom europejskim nie udało się osiągnąć porozumienia z odpowiednikami w innych krajach umieszczono w dwóch osobnych częściach (7 i 8). W ISO te dwie części mają status raczej specyfikacji technicznych niż norm. Część 7 zawiera dodatkowe wymagania dla wyrobów, które mają być wprowadzone do obrotu w państwach członkowskich UE. Zostanie ona przyjęta przez Europejski Komitet Normalizacyjny jako norma europejska. Pozo-stałe wymagania dla krajów spoza Unii Europejskiej zawarte zostały w Części 8, która nie będzie należała do europejskiego zespołu norm. Gdy po opublikowaniu serii norm w Dzienniku Urzędowym UE, wózki będą produkowane zgodnie z zapisami zawartymi w Części 1 i 7, można będzie założyć, że spełniają one wymagania za-warte w dyrektywie maszynowej w takim zakresie, w jakim zapisy te zostały uwzględnione w normach.

Poprawa z punktu widzenia bhp

W opinii środowiska zajmującego się bezpieczeństwem i higieną pracy, normy te są lepszym rozwiązaniem niż wymagania, które obowiązywały wcześniej. Nowa norma odzwierciedla lepiej stan rzeczy, jeśli chodzi o ochronę przed niezamierzonym lub nieprzewidzianym ruchem wózka czy mechanizmu podnoszącego. Przykładem jest wymóg dotyczący wózków jezdniowych z opera-torem - ich ruch nie będzie możliwy do momentu, gdy operator nie zajmie odpowiedniej pozycji. W obowiązującej jeszcze normie nie ma takiego wymagania dla wózków jezdniowych z silnikami o spalaniu wewnętrznym, co prowadziło do powtarzających się wypadków.

Niezbędne są dalsze działania

Mimo tego, że osiągnięto już postęp, w nowej serii norm wciąż znajdują się braki. Dotyczą one na przykład stabilności dynamicznej, kontroli załadunku, widoczności i środków dostępu do pozycji kierowcy. Prowadzone są już prace nad tymi zagadnieniami, zwłaszcza w Europie - opracowywany jest projekt normy dotyczącej badania stabilności dynamicznej. Rozwiązaniem dla pozo-stałych wymienionych problemów jest wprowadzenie poprawek do Części 7 normy. Dzięki takim stopniowym uzupełnieniom powstanie norma, która będzie zapewniała wypełnienie wszystkich wymagań zawartych w dyrektywach.

Dr Michael Thierbach