W latach 90. w ramach harmonizacji przepisów krajowych z wymaganiami unijnymi, w szczególności dyrektywy ramowej 89/391/EWG z 12 czerwca 1989 r., pojawiły się w Kodeksie pracy zapisy wprowadzające obowiązek informowania pracowników o ryzyku zawodowym (1991 r. – ówczesny art. 215), a następnie sporządzania jego analizy, dokumentowania i zapobiegania.
Zdzisław Jan Zasada
Mimo wieloletniego doświadczenia, wciąż zdarza się, że ocena ryzyka zawodowego jest albo mało przydatnym w praktyce spełnieniem wymagań prawnych, albo uśpieniem sumienia pracodawcy, który widząc w tabeli oceny określenie „akceptowalne” uznaje, że zrobił już wszystko na ten temat, co powinien zrobić. Po czym dokumentacja ląduje w komórce bhp, odkurzana jedynie z okazji kontroli PIP, wypadku przy pracy lub dla przedstawiania jej innym organom.
Wykorzystując dostępne metody badawcze, dosyć łatwo jest przeprowadzić oraz sporządzić dokumentację orz, co w konsekwencji uczyni ją narzędziem wspomagającym system zarządzania bezpieczeństwem pracy. Tym niemniej, od samego początku procesu oceny ryzyka zawodowego, należy unikać wielu popełnianych błędów.
Jak pokazuje praktyka – pracodawcy i oceniający ryzyko zawodowe materiały zdobywają najczęściej drogą internetową, traktując je jako jedyne źródło wiedzy o stanowiskach, zagrożeniach, sporządzeniu oceny oraz jej dokumentowaniu. Rzadko posiłkują się literaturą fachową, opracowaniami lub korzystają z ogólnopolskich czasopism traktujących o bhp. Często pracownik, na którego stanowisku ryzyko zostało ocenione, zaznajamiając się z wynikiem oceny, nie zawsze zdaje sobie sprawę z pełnego katalogu zagrożeń. Utrwalane jest więc w nim przekonanie, że dokument zawiera jedynie te zagrożenia, które pracownik na danym stanowisku poznał podczas przygotowania zawodowego w szkole. Nadal jednak nie wie, jakie jest prawdopodobieństwo, że zachoruje lub ulegnie wypadkowi w tym środowisku pracy.
Przedmiotem niniejszego rozważania jest zaprezentowanie najczęściej popełnianych błędów w toku dokonywania orz na wszystkich jej etapach.
Planowanie oceny ryzyka zawodowego
Proces planistyczny polega przede wszystkim na uświadomieniu kadrze kierowniczej oraz pracownikom kolejności działań i metodycznego zakresu oceny ryzyka. Zaczyna się on od identyfikacji zagrożeń i kończy na określeniu efektów przeprowadzonych czynności. Ważne jest poświęcenie uwagi sytuacjom mogącym wywołać zagrożenie, chorobę zawodową, ale przede wszystkim działaniom prowadzącym do zlikwidowania lub zminimalizowania czynników wypadkowych i chorobotwórczych. Należy położyć nacisk na wyposażenie pracowników w środki ochrony indywidualnej i zbiorowej, co wiązać się będzie z przeznaczeniem odpowiednich nakładów finansowych.
Główne elementy procesu oceny ryzyka.
Typowe błędy podczas prac planistycznych dotyczących oceny ryzyka zawodowego
DZIĘKUJEMY ŻE JESTEŚ Z NAMI!
Podobał Ci się ten artykuł?
Podziel się nim ze znajomymi !
