Urządzenia powstrzymujące spadanie chroniące przed upadkiem z wysokości: cel jeszcze nieosiągnięty
Urządzenia samozaciskowe ze sztywną prowadnicą stosowane są do ochrony osób przed upadkiem z wysokości, na przykład na drabinach. Powinny być one produkowane i wprowadzane na rynek europejski zgodnie z zapisami normy PN-EN 353-1. Zapisy tej normy nie uwzględniają jednak odpowiednio przewidywanego sposobu użytkowania. Wynikiem tego były powtarzające się poważne wypadki, które doprowadziły do tego, że władze brytyjskie zgłosiły sprzeciw formalny.
Corado Mattiuzzo
Przepisy normy PN-EN 353-1 "Środki ochrony indywidualnej chroniące przed upadkiem z wysokości - Część 1: Urządzenia samozaciskowe ze sztywną prowadnicą" uwzględniają obecnie tylko normalne wejście i zejście wzdłuż prawidłowo zainstalowanej prowadnicy. Nie uwzględniono na przykład użytkowania tego sprzętu w środowisku pracy o ograniczonej przestrzeni. Ponadto w przypadku upadku, pierwotny poziomy upadek użytkownika nie może zostać zakłócony żadnymi wyjątkowymi okolicznościami, a systemu nie można używać, aby zabezpieczyć pozycję użytkownika podczas pracy na wysokości. W związku z tym norma uwzględnia tylko przypadki, w których sprzęt używany jest wyłącznie zgodnie z zaleceniami producenta. W przeciwnym wypadku może on nie funkcjonować poprawnie lub zagrażać bezpieczeństwu użytkownika.
Jakie warunki użytkowania należy przewidzieć?
Punkty 1.1.1 oraz 3.1.2.2 Załącznika II do dyrektywy europejskiej dotyczącej środków ochrony indywidualnej (89/686/EWG) mówią wprost o tym, że producent ma obowiązek uwzględnić nie tylko warunki użytkowania, do których przeznaczone są środki ochrony indywidualnej, lecz również przewidywane warunki użytkowania. Producenci muszą więc zapewnić bezpieczeństwo użytkowania nie tylko w przypadku, gdy ŚOI używane są w określonych przez nich warunkach, lecz również w warunkach innych, które są przewidywane. Poważne wypadki, które miały miejsce w przeszłości i które były spowodowane nieprawidłowym użytkowaniem systemów powstrzymujących spadanie z wysokości wykazują, że istnieje pilna potrzeba działania w tym obszarze. Eksperci zgadzają się na przykład, że do normy EN 353-1:2002 należy wprowadzić dodatkowe wymagania dotyczące projektowania, tak aby w większym stopniu uwzględnić przewidywane warunki użytkowania.
Stanowisko np. strony niemieckiej uwzględnia następujące aspekty, które nie są obecnie odpowiednio ujęte w normie EN 353-1:2002:
• Możliwość wystąpienia sił oddziałujących poziomo na urządzenie
• Upadek użytkownika w bok od drabiny
• Większą odległość między linią kotwiczącą a środkiem ciężkości użytkownika spowodowaną na przykład niepoprawnym dopasowaniem szelek
• Ręczne sterowanie urządzeniem samozaciskowym
• Wymagania dotyczące badań nad ostatecznym zatrzymaniem się w przypadku gdy prowadnica nie sięga do podłoża.
Na poziomie europejskim nie osiągnięto jednak porozumienia w kwestii, które metody powinny zostać zastosowane do rozwiązania tych kwestii.
Poważne wypadki, które miały miejsce w przeszłości i które były spowodowane nieprawidłowym użytkowaniem systemów powstrzymujących spadanie z wysokości wykazują, że istnieje pilna potrzeba działania w tym obszarze.
Europejski rynek wewnętrzny wciąż daleko od rzeczywistości
W przeciwieństwie do wymagań sformułowanych dla rynku wewnętrznego w Nowym Podejściu, badania typu dla urządzeń samozaciskowych ze sztywną prowadnicą nie są przeprowadzane w sposób jednolity. Dla niektórych jednostek notyfikowanych podstawą do badań mogą być jedynie przepisy zawarte w normie EN 353-1:2002, podczas gdy inne przeprowadzają różne dodatkowe badania - wynika to z różnic w podejściu na poziomie krajowym.
Po zgłoszeniu sprzeciwu formalnego do normy zharmonizowanej przez władze brytyjskie, Komisja Europejska wycofa zapewne całkowicie normę z Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. Nastąpi to po wysłuchaniu stanowisk państw członkowskich podczas posiedzenia grupy roboczej ds. środków ochrony indywidualnej. Stosowanie normy nie będzie więc oznaczało domniemania zgodności, nawet dla wymagań dyrektywy, które są przestrzegane. Z punktu widzenia strony niemieckiej dobrym rozwiązaniem byłoby nie wycofanie normy, lecz dodanie odpowiedniego ostrzeżenia.
Producenci i instytucje przeprowadzające badania systemów powstrzymujących spadanie z wysokości muszą znaleźć akceptowalne dla wszystkich rozwiązanie tych problemów, które są już znane od pewnego czasu. Zadaniem Komisji Europejskiej jest sformułowanie braków opisanych powyżej i uwzględnienie ich w mandacie normalizacyjnym, a także usilne zachęcanie do szybkiego osiągnięcia kompromisu. W związku z tym komitet CEN/TC 160 "Ochrona przed upadkiem z wysokości" powinien jak najszybciej zakończyć pracę nad normą EN 353-1.
Corado Mattiuzzo
DZIĘKUJEMY ŻE JESTEŚ Z NAMI!
Zainteresował Cię ten artykuł?
Podziel się nim ze znajomymi !
