Blog

W swej praktyce zawodowej mam ciągły kontakt z organizacjami, które znajdują się na różnych etapach wprowadzania zmian. Zmiany mają różny charakter i poziom kompleksowości, ale zawsze ich wprowadzenie ma z założenia wpłynąć pozytywnie na funkcjonowanie organizacji i doprowadzić do osiągnięcia wyznaczonych celów. Niestety, praktyka pokazuje, że wprowadzane zmiany często przysparzają organizacjom wielu wyzwań i nie zawsze kończą się osiągnięciem zamierzonego efektu, bądź efekt zmiany nie jest stały.

Paweł Rolewski

Warto zatem zastanowić się nad efektywnością zarządzania zmianą, tym bardziej, że w obecnych czasach szeroko pojęta zmiana jest permanentnym stanem organizacji stawiających na rozwój. Ponieważ jestem praktykiem zarządzania, chciałbym aby ten artykuł miał wymiar praktyczny, dlatego też dalsze rozważania oprę na przykładzie wdrażania programu obserwacji bezpieczeństwa zachowań na bazie modelu zarządzania zmianą, zwanego metodą 5-ciu kroków:

Ocena

Przede wszystkim kierownictwo firmy, decydując się na wprowadzenie zmiany, powinno mieć pełne zrozumienie „stanu bieżącego”, w którym znajduje się organizacja. Pozwala to określić zakres i skalę potrzebnej zmiany, a także ocenić możliwości poprawy, gotowość na zmianę i potrzeby w zakresie zaangażowania określonych interesariuszy¹ i zasobów.

Wyobraźmy sobie np. sytuację, w której kierownictwo firmy, borykając się z dużą liczbą wypadków, postanawia wdrożyć program obserwacji bezpieczeństwa zachowań (często nazywany programem audytów behawioralnych lub BBS’em od Behavioural Based Safety), jako narzędzie, które ma poprawić poziom bezpieczeństwa.
Biorąc pod uwagę, że ok. 95% wypadków powodowanych jest niebezpiecznymi zachowaniami pracowników, wprowadzenie programu, który ma koncentrować wysiłki organizacji w obszarze rozpoznawania i korygowania niebezpiecznych zachowań, powinno przynieść znaczącą poprawę poziomu bezpieczeństwa pracy. Jednak ocena „stanu bieżącego” może wykazać, że organizacja ma ciągle wiele do zrobienia w zakresie budowy fundamentów zarządzania bezpieczeństwem, np. utrzymania porządku, organizacji pracy, udoskonalenia i komunikacji zasad bezpieczeństwa, itp. Ocena „stanu bieżącego” może wykazać, że organizacja ma ciągle wiele do zrobienia w zakresie budowy fundamentów zarządzania bezpieczeństwem, np. utrzymania porządku, organizacji pracy, udoskonalenia i komunikacji zasad bezpieczeństwa, itp.
Może to sugerować, że etap, na którym organizacja znajduje się obecnie, wymaga skoncentrowania jej wysiłków na innych obszarach niż wprowadzanie programu obserwacji bezpieczeństwa zachowań.